Onderzoek naar een haalbare en juridisch sluitende omzetting van de richtlijnen over bufferzones bij UNESCO-werelderfgoed in de Vlaamse beleidscontext.

​

De Operational Guidelines bij de Werelderfgoedconventie bepalen dat in de omgeving van erkende Werelderfgoederen bufferzones kunnen worden afgebakend om te vermijden dat ontwikkelingen in de (nabije) omgeving van het werelderfgoed een negatieve impact zouden hebben op de Uitzonderlijke Universele Waarde. In Vlaanderen zijn er verschillende van die bufferzones afgebakend. Deze zijn variabel in omvang en in invulling. Maar sindsdien is de invulling en verwachting over de bufferzones geëvolueerd. Hierdoor zijn de meeste bufferzones bij Vlaamse werelderfgoederen niet aangepast aan de huidige inzichten en verwachtingen. Bovendien is er vandaag ook een adviesplicht ten aanzien van het Agentschap Onroerend Erfgoed voor alle vergunningsaanvragen binnen die bufferzones, wat de facto onhaalbaar is. Ook hierop moet de studie een antwoord bieden.

​

De opdracht bevat meerdere componenten. Er is de ruimtelijke insteek die een knowhow en bewustzijn van stedelijke en ruimtelijke ontwikkeling vraagt; er is uiteraard een erfgoed component met in het bijzonder een vertrouwdheid met Outstanding Universal Values (OUV) en er is een nood aan een juridische knowhow om de uiteindelijke aanpak ook juridisch te kunnen verankeren.

​